Nie umiem tak ładnie pisać jak
Laura, ale postaram się zamieścić i ja słów kilka o minionym weekendzie.
Kurs "kołowrotkowania" odbywał się w Poznaniu (a ja Poznań kocham sentymentalnie...) w pracowni
Sztuka Puka prowadzonej przez bardzo sympatyczną Panią Agnieszkę - mistrzynię filcowania (i nie tylko). Zajęcia prowadzili Państwo Zofia i Daniel
Kromscy - oboje niezwykle sympatyczni i chętni do dzielenia się swoją wiedzą.
Uczestniczki, a było nas osiem, zjechały się z całej Polski - pozdrawiam Was serdecznie, jeśli tu zaglądacie :-) - to bardzo pozytywnie zakręcone osoby, a czas spędzony w ich towarzystwie będzie należał do moich najmilszych wspomnień. Miałyśmy do dyspozycji sześć kołowrotków - można było spróbować przędzenia na każdym z nich.
Przejdźmy do fotek.
Ta fotka, to dzieło Laury. Cieszę się jak głupi do sera, bo przędę sobie na Minstrelu.
Minstrel to tradycyjny pionowy kołowrotek - mój typ nr 2. Ma tradycyjny podwójny sznurek, bardzo dobrze się na nim pracuje - śmiga jak złoto!
Mały kołowrotek na pierwszym planie to
Sonata (niestety opis tylko po angielsku) - świetny kompakcik - można go złożyć i przechowywać (przewozić, przenosić) w poręcznej torbie. Niech Was jednak nie zmyli ten mały rozmiar - kołowrotek jest pełnowartościową maszynką do przędzenia.
Na tej fotce widać piękny kołowrotek
Symfonia - prawdziwego mercedesa wśród kołowrotków - nie tylko pięknie wygląda, ale i ma spore możliwości. Jak dla mnie jedyną jego wadą są spore rozmiary - trzeba mieć dla niego trochę miejsca! Ale tak to już jest z "mercedesami"...
"Maszynka" widoczna w głębi, to
Preludium Kołowrotek, z którym chyba najmniej się zaprzyjaźniłam - to raczej nie mój typ, ale za to
Bietas radziła sobie na nim świetnie!
A teraz mój typ nr 1, kołowrotek, który nie da mi spokoju, dopóki nie stanie w moim domu.
Na zdjęciu powyżej obok Minstrela możecie zobaczyć
Fantazję ...Kołowrotek na wskroś nowoczesny - i w formie, i w konstrukcji. Dlaczego właśnie ten? Jest bardzo prosty w obsłudze (a ja raczej nietechniczna jestem): łatwo zdjąć i nałożyć szpulkę, do regulacji służy jedno pokrętełko, no i chodzi niesamowicie lekko... Teraz fantazjuję o Fantazji :-0
Miałyśmy okazję poznać i inne sprzęty okołoprząśnicze: niddy noddies (czyli motowidła), "leniwe kaśki", wrzeciona, carders (zgrzebła, czy jak to nazwać ?!), a nawet mały warsztat tkacki. No i bogactwo włókien: od "polskiej owcy", przez wełnę merynosów, angor, jedwab aż do alpaki. Dzięki uprzejmości Marty mogłyśmy prząść wełnę z alpak : Gucia i Wilmy :-)
Uff! Ale się rozpisałam! Dodam tylko, że powrót był dla mnie ciężkim przeżyciem - awaria na szynach sprawiła, że pociąg stał w szczerym polu przez ponad godzinę, a był środek nocy. Opóźnienie, brud i smród - a chciałam być mniej zmęczona niż po jeździe samochodem, bo dziś rano byłam już w pracy oczywiście...
Pozdrawiam wszystkich czytelników płci obojga.
