Oczywiście można wyliczać, projektować. Ja ciągle jeszcze się bawię w tkanie i idę głównie na żywioł. Projektuję "z grubsza": potkam sobie chodniczki z maminej wełny, założę z pięć metrów osnowy i zobaczymy co wyjdzie. "Wyszły" trzy. Różnią się grubością wątku (pojedyncza lub podwójna nić) i jego składem (wełna lub akryl). Najbardziej udany jest chyba ten w zielone pasy. Ledwo zdjęłam chodniki z krosien, a dzieci ustawiły się w kolejce po nie - już są rezerwacje.
Nawet Rudzik dokonał już wyboru:
Nie, nie mam czwartego kota. Rudzik jest u mnie "na wakacjach".
Pozdrawiam serdecznie wszystkie czytelniczki i czytelników!
Fajowe te chodniczki, pięknie wyszły - gratuluję.
OdpowiedzUsuńCo za satysfakcja mieć własnoręcznie utkany dywanik! Pozdrawiam:)
Fajnie Ci wyszły te chodniczki! Pozdrawiam
OdpowiedzUsuńWspaniałe! Miło jest patrzeć jak super sobie radzisz.
OdpowiedzUsuńMam małe pytanie na temat Rudzika. Jak radzą sobie Twoje koty, gdy Rudzik jest u Was na wakacjach? Jak to znoszą? Właśnie mam kłopoty z moim kotami, mała znajda zastrasza mi starszą kotkę, już nawet dochodzi do łapoczynów;(
Rudzik wybrał tak jak ja!
OdpowiedzUsuńswoją drogą wielki podziw mnie bierze! super ci to wychodzi
Ładne Ci wyszły te dywaniki. Ja też ustawiam się w kolejce po chodniczek ;)
OdpowiedzUsuńPodziwiam ten równiutki brzeg :)
Rudzik próbował swych sił (jest duży i ma charakterek), ale moje koty sobie z nim poradziły. Początkowo trochę na siebie syczały, ale ustaliły sobie co komu wolno i jest ok. Moim kotom jest łatwiej, bo wychodzą na dwór. Jak mają dość nadaktywności Rudzika, to się ewakuują. Rudzika nie wypuszczam, bo jest kompletnie miastowy i wącha ze strachem nawet trawę :)
OdpowiedzUsuńKot prezentuje się bajkowo. Uwielbiam kociszcze.
OdpowiedzUsuńA dywaniki - dzieło rąk własnych. Eguniu - padam z wrażenia dla Twojej kreatywności, zdolności i multidyscyplinorności.
No gratulacje!!!Piękne!!!
OdpowiedzUsuńSwietnie wyszlo :))
OdpowiedzUsuńdziwne że, bereńczyk nie pogonił towarzystwa i sam nie zajął wszystkich dywaników:))
OdpowiedzUsuńJest "na wygnaniu", to znaczy siedzi cały dzień na podwórku, bo zmienia szatki na zimę (koszmarnie puszcza włos). A koty ma w serdecznym poważaniu: pogoni czasem towarzystwo, żeby nie zapomniało, kto tu rządzi :)
OdpowiedzUsuń